Even snel een boodschapje doen in de stad, zo’n 20 minuten voor het bezoek komt. Ik pak snel de fiets van Frans want die heeft een batterij. Alleen…. krijg dat luxe extraatje niet aan de praat. Uiteindelijk trapt ie dan zwaarder dan die van mezelf. Boodschap geklaard, dik in het zweet te laat thuis. Poeh.
Toch is het lekker, zo op de fiets. Ken je dat nummer nog van Skik? Het was een hitje in 1999. Wie doet mij wat vandaag, ik heb de banden vol met lucht, ik heb niks te klagen… Ik word altijd vrolijk van dat nummer. Ook van Daniël Lohues zijn andere liedjes trouwens.
Ik wil ook zo’n fiets met batterij die ik dan wel aan de praat krijg. Want zoals Frans zegt: “dat fietst als een jeee…” Zeggen mensen: “Dat heb jij toch niet nodig!”. Klopt. Maar het fietst gewoon lekker. En gewoon lekker mag best. Ook als het niet nodig is….
Of zou het door het woord ‘trapondersteuning’ komen? Dan klinkt het een beetje of je halverwege de scootmobiel bent…. Ik houd het maar op batterij. En eerdaags heb ik er ook heen. Wacht maar af. Dan neem ik afscheid van mijn oude fiets op de foto.