Inloggen
Een maand of 9 geleden toen we begonnen kon ik niet anders dan in een kringetje rond rennen…. ik zat diep in een putje: doodmoe, somber en zonder energie. Ik zag een heel beperkte of zelfs helemaal geen horizon. Op het werk was ik niet boventallig maar voorzag ik problemen bij een reorganisatie. Ik wilde de situatie voor zijn en heb zelf gevraagd om een outplacement.
Wat hielp was de spiegel die je me voorhield toen het niet van de grond kwam: ‘we moeten misschien een pauze inlassen want wat we nu doen is een herhaling van zetten’. Ik schrok me rot, het was als een klap voor m’n kop maar het was nodig. De eyeopener. Ik moest het anders aanpakken anders zou er niets veranderen. Van sommige dingen die je in het begin zei, waarvan ik zoiets had als ‘eerst zien dan geloven’, duurde het lang voordat het kwartje viel. Maar zoals jij al zei: Ik kon pas echt vooruit toen ik de oude situatie ging loslaten.
Ik begin woensdag in een nieuwe baan. Iets heel anders, in een heel andere wereld. Ik heb het gevoel dat ik daar meer ruimte krijg om te groeien. Best spannend maar helemaal weg uit dat putje van een paar maanden geleden. Met open vizier de toekomst tegemoet. Ik ben ook trots op mezelf dat ik door een best zware sollicitatie procedure ben gekomen. Dat ik weer zo stevig sta en het zelfvertrouwen weer heb om mezelf te laten zien. Froukje, dank voor je deskundige en betrokken begeleiding, alleen was het me niet gelukt om op deze stoel terecht te komen!
