Ik was voor we begonnen best onzeker over wat we gingen doen. Ik vroeg mezelf: ga ik hier echt iets aan hebben? Ik vond het best ingewikkeld want ik moest jou proberen te vertellen wat er in mij omgaat. Dat betekent mezelf blootgeven en dat was best lastig en confronterend.
Jouw rust daarin hielp me daarin. Het voelde veilig, ik had het gevoel: ik word begrepen. Jij gaf na mijn verhaal dan in korte metaforen terug wat ik vertelde waardoor ik wist dat jij mij snapte. Die korte terug vertalingen maakten het voor mij ook vaak een stuk inzichtelijker. Oh, daar zit ie! Oh, werkt dat zo!
Ik ben veel bedachtzamer geworden met situaties. Ik kan ook meer begrip hebben voor anderen. Bijvoorbeeld: wat ik een 6 vind, kan voor een ander als een 9 voelen, en omgekeerd. Dat betekent meer inzicht in mezelf en in anderen. Ik kan ook dat wat van een ander is bij de ander laten. Zij zijn er de eigenaar van, daar hoef ik me niet verantwoordelijk voor te voelen. Dat voelt een stuk lichter nu.
Alexandra