Aan het begin van onze gesprekken was ik best wel depri eigenlijk, boos ook vooral. Later bleek ik in een burnout te zitten…..
Ik heb het gevoel dat als jij er niet was geweest, dat zo was gebleven. Wat me aansprak was het menselijke contact en dat de dingen gewoon bij hun naam genoemd werden waardoor ik meer naar mezelf leerde kijken.
Het gaat nu een stukje beter, ik doe nu vrijwilligerswerk en ben weer onder de mensen, kan weer wat verder kijken. Het is een soort eye-opener geweest, die had ik nodig. Gelukkig ben ik voor mijn gevoel weer een eind op de goede weg.
Anneke