Inloggen
Ik was volledig opgebrand, zoekende, angstig, leeg. Mijn lijf deed niet meer wat mijn hoofd wilde en vice versa. Daarin voelde ik me heel eenzaam, begreep mezelf niet, laat staan dat ik het kon uitleggen. Wat me in de begeleiding heel erg heeft geholpen is de uitleg hoe het brein werkt en jouw tekening daarbij. Door die uitleg kwam er een ‘zie je wel, ik ben niet gek!’ over me heen. Ik kon beter op een afstand kijken en voelen. Wat ik ontzettend prettig heb gevonden is dat jij mijn taal begreep. En je feedback gaf die heel gemeend was en die duidelijk maakte dat je me echt snapte. Ik voelde me goed gehoord. Jouw kracht zit hem in de vraag achter de vraag. Samen met mij (het voelt echt als samen) de zoektocht gestart naar de oorzaken van de burn-out. Ontdekken wat echt voelen is. En ontdekken dat ook ik grenzen heb. En dat deze grenzen hebben en aangeven niet zwak, maar juist krachtig is. Dat deel van de ontdekkingstocht is nog volop in gang. De innerlijke strijd in wat mijn lijf aangeeft, versus hoe mijn hoofd vindt dat ik ermee om moet gaan kost veel energie. Tegelijkertijd besef ik dat het al een grote stap is dat ik een bepaald gevoel of grens erken. Het er ook wat mee doen vind ik spannend, onwennig en best eng. Maar uiterst noodzakelijk, om de op de loer liggende terugval te voorkomen. Nu is het nog een beetje wankel in een aantal aspecten. Ik voel me bewust-onbekwaam maar sterk genoeg om dat als een uitdaging te zien en het met een frisse blik aan te gaan: “kom maar op”.
“C, that’s me”
