Reselience

Ri-zil-li-ens. Ik vind het het mooiste woord uit de Engelse taal. Wij zeggen dan ‘veerkracht’. Maar in resilience zit als je het uitspreekt iets zachts, iets soepels, iets vloeiends. Dat halen wij er met onze rollende r en krachtige k gelijk uit. En als van origine Harlingse zal ik ook nog wel de ‘f’ gebruiken in plaats van de ‘v’. Nog harder.

Risilience dus. Dat is wat we nu óók meemaken. Het plaatje laat zien hoe het luchtruim zich boven China aan het opruimen is. Hoe mooi is dat? Er zijn ook plaatjes van het grachtenwater in Venetië. Nog nooit zo helder geweest. Je ziet er vissen zwemmen.
Nu wij mensen zijn lamgelegd door ‘de ziekte’, krijgt de natuur juist de kans om te herstellen. Dat doet ze snel ook! Hier kunnen geen CO2-uitstoot maatregelen tegenop. Iemand zei van de week “de natuur vecht terug”. Ik zie het eerder als “kan weer terugveren”. Het is geen gevecht, het is de natuurlijke staat van zijn weer oppakken.

Ik had ooit de spreuk aan mijn studentenkamermuur:

wie de oorlog haat brengt haat in de wereld
wie de vrede liefheeft brengt liefde in de wereld
(daar boven een uitvergroot gebroken geweertje, ken je dat nog?)
(in mijn belijdenis heb ik hier destijds ook over geschreven, ik sta er nog steeds achter)

Focus op je veerkracht. Wat is er dat je momenteel wèl kan doen? Focus op de wellen, minder op de nieten. De nieten verlammen. De wellen maken mogelijk.
Veerkrachtig gaan we voorwaarts. Ik ben zo blij met hoe mensen zich opwerpen om elkaar te helpen. Er is ineens een Facebookgroep ‘Zevenbergen helpt elkaar’ waar het barst van de mooie initiatieven.
Echt: De Meeste Mensen Deugen. Dat blijkt nu maar weer.

Heb je het nog niet gedaan: lees dat boek van Rutger Bregman. Het is een dikke pil maar we hebben er nu best de tijd voor toch?

Ik wens je veel resilience. Hou je haaks daar.