Ze dacht altijd dat het aan de cijfertjes lag. Rekenen was niet zo haar ding. Met geld had ze niks, tenminste als ze niet tekort kwam. En tijd vloog altijd voorbij (ja ook op de klok zijn cijfertjes) om dan met schrik ‘wakker te worden’ met het besef dat ze alweer moest haasten.
Toen las ze het boek over Tijdsurfen. Wat een openbaring was dat….. Weg met die krampachtige ‘to do’-lijstjes. Met een boog richting prullenbak: toedeloe-lijstjes! Niet langer geleefd worden door al die ‘moeten-dingen’. Van wie moet ‘het’ trouwens allemaal? De grootste slavendrijver bleek ze zelf.
En ze begon te werken met een timer. Via haar telefoon en later via haar laptop. Na 25 minuten klus-concentratie 5 minuten iets anders doen. Even de aandacht onderbreken. Verbluffend: door die kleine breaks deed ze veel meer….
Toen ze ‘tijd om te zijn’ introduceerde in haar leven, ontstond langzaamaan ook ‘tijd om te leven’. In plaats van alsmaar klussen afbuffelen, creëerde ze rust in zichzelf en kwam het overzicht bijna vanzelf. Ze kon, nee ze wílde niet met meer dingen tegelijk bezig zijn. Ze legde een parkeerplaats aan voor onderwerpen die ook later mochten. Zo was er meer aandacht voor het onderwerp van nu.
Dankzij een boek en een wekker: tijd van leven.