Zeur niet….

Mijn ultieme stress signaal is snel geïrriteerd raken. Ik heb het thuis inmiddels goed om weten te draaien: bij opkomende irritatie kijk ik eerst naar mezelf. In 9 van de 10 gevallen ligt het aan mij. Stukje zelfkennis dat mijn huwelijk een stuk aangenamer heeft gemaakt.

Dat wil niet zeggen dat die zelfreflectie altijd op tijd komt. Zoals dus onlangs. Het ging ongeveer als volgt: Wij halen op zaterdag vaak koffie en broodje bij hetzelfde tentje. Deze keer zien we daar een bordje: koffie met appelflap €2,50. “Oh lekker doe die maar” zeg ik “maar dan wel cappuccino”. Dat werd dan €3,75. “Eh €1,25 voor een dotje melk?” vraag ik. Ja, dat was zo en dat bleef zo. Oké kun je denken, da’s dan pech. Maar bij mij schoot het dus verkeerd en ik zei er wat van. Ineens had ik er geen zin meer in daar: laat maar, ik hoef niet meer. We vertrokken. In een volgend koffietentje namen we cappuccino met versgebakken taart en waren uiteindelijk duurder uit maar het smaakte heerlijk.

Tot zover is er nog niks mis. Je kan vinden dat ik me druk maak om niks, dat mag. Ik vind van niet. Ook niet na zelfreflectie. Toch ging ik de fout in: ik zette er iets over op Facebook. Doe ik ook als ik goede service ontvang, dit was dus een voorbeeld van in mijn ogen slechte service aan vaste klanten. Maar waarom posten? Het kwam uit mijn irritatie, er zat duidelijk negatieve emotie achter. Had ik dan stress voordat ik het koffietentje binnenstapte? Nee, niet noemenswaardig, daar lag het niet aan.

En voila, wet van de aantrekkingskracht, er kwam een hele zure reactie op. Iemand die zich waarschijnlijk verveelde en er eens even goed voor ging zitten om mij van een lap zure repliek te bedienen. Hier werd de situatie nóg zuurder van! Ineens zag ik wat er speelde: ik zette iets zuurs in de wereld met mijn Facebook-post en dat resoneerde bij iemand die er ook zuur van werd en het nog zuurder maakte. Had ik mijn irritatie niet publiekelijk gedeeld, dan was er ook geen nog zuurdere reactie gekomen.

We resoneren met van alles en nog wat. We resoneren ook qua emotie met mensen in onze (fysieke en digitale) omgeving. Ik laat door mijn geluid ook anderen mee-resoneren met mijn emoties. Zure geluiden van mij roepen zure geluiden op bij anderen. Ik trek anderen als het ware in een stemming. Dat is wat ik in mijn werk tegen betaling doe met een opwaartse beweging: mensen gaan zich beter voelen. Naast mijn werk wil ik ook anderen in het goede gevoel laten zijn. Voeg bij deze toe aan mijn persoonlijke gebruiksaanwijzing: Niet Z(e)uren Smeding!

Geen betere vertolking van “Zeur Niet” dan die van Grande Dame Conny Stuart. Gewoon even luisteren.